Dişli çarklar insan hayatında kullanılan mekanizmalar arasında önemli rol oynamaktadır. İlk olarak Mezapotamya’da M.Ö. sulama tesislerinde kullanıldığı söylenmektedir. Yine M.Ö. kum saatlerinde kullanılmıştır. Daha sonra Romalılar, dişli malzemesi olarak bronz ve demir kullanmışlardır. Bronz ve demirin dişli dayanma süresini arttırdığını öngörmüşlerdir.
18 Yüzyılda buhar makinelerinin icat edilmesi ile beraber dişli çarklarda önemli gelişmeler olmuştur. Bu gelişmeler ile beraber “Dişli çarklar nasıl daha verimli çalışır?” sorusu ortaya çıkmıştır. Dişli mekanizmalarının yüksek güç ve yüksek devir iletmesi gerektiği kanısına varıldı ve çalışma alanları ortaya çıktı. Çalışmalar sonucunda bir dişlinin Taksimat Dairesi bulundu. Taksimat Dairesinin bulunması 18. Yüzyıl ortalarında oldu ve ilk defa dişliler standartlaşmaya başladı. 1840 senesinde ise diş üstü dairesi ve diş dibi dairesi bulunarak standartlara kaydedildi.
1856 yılında ilk Azdırma kesici bıçağı, 1899 yılında ise ilk Fellow bıçağı icat edildi.
18. Yüzyıl sonlarında ise otomotiv endüstrisi gelişimi ve seri imalata başlanmasıyla beraber dişli çarklar da paralel olarak gelişme göstermiştir.